-

OPBOUWEN, AFBOUWEN

We sporten allebei. Ik loop hard, buiten. En ik bouw op, want ik wil die halve marathon lopen. Afgelopen week heb ik mijn trainingschema op de keukendeur gehangen. Een mooi schema is het, met elke week een langere run en kortere, snellere loopjes. Zo kom je uiteindelijk verder dan je dacht te kunnen. Denk ik.

Rommy traint op toestellen, binnen. Ze bouwt óók op, want het is de bedoeling dat haar spieren wat sterker worden. Dat moet, want in haar botten is het hommeles. Door de uitzaaiingen gaan er van binnen dingen stuk, en wordt het steeds een beetje moeilijker om (lang) rechtop te zitten, te staan en te lopen. Spieren kunnen helpen om wat beter overeind te blijven, zo lang mogelijk. Hopen we. 

Als ik thuis kom van hardlopen, voel ik me eigenlijk altijd goed. Wind in de neus gehad, lekker doorbloed, energie gekregen door de inspanning. Ha, denk ik dan, de volgende keer kan er weer een schepje bovenop. Opbouwen. De eerste keer dat Rommy thuis kwam van het trainen - ze doet dat bij de oncologische fysiotherapeut- voelde ze zich niet goed. Beroerd, wiebelig, helemaal 'af' door de inspanning. De keer daarna moest er dus een schepje af. En de keer dáárna nog een schepje. Haar 'opbouwen' begint dus met afbouwen: minder schepjes, minder verwachtingen. 

Kijken wat je allemaal nog méér kan of kijken wat je nog kan. Gezond zijn of ziek. Opbouwen of afbouwen. Soms voel je de verschillen extra hard. 

Laatst zwaaide ik Rommy uit toen ze weer naar naar de sportschool ging. Het weer was grijs en nat, ze liep voorzichtig naar de auto. Op de fiets gaan was iets teveel die dag. Ik trok mijn hardloopschoenen aan en ging rennen. We sporten allebei. 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

PALLIALIEF

-
Als je goed ziek bent, zoals mijn geliefde, dan heb je liefde nodig. Je blijft immers een gewoon mens, voor wie vriendelijkheid, warmte en contact er toe doen. Liefde dus a.u.b, desnoods in kleine porties: een verpleegkundige die even een zachte hand op je voorhoofd legt als je misselijk bent, een ambulancebroeder die kalm tegen je zegt dat het allemaal goed komt (wij zorgen voor u, mevrouw),  iemand in de apotheek die meedenkt over het slikken van moeilijke tabletten (vanillevla doet wonderen), een buurman die je een troostende bos bloemen komt brengen (wat klote dat je de buurtborrel hebt gemist). Love is all, óók, nee juist, als je in een palliatief ‘traject’ zit.   Een palliatief traject….vroeger dacht ik altijd dat dat te maken had met zorg rondom het (snel naderende) einde van een leven. Inmiddels weet ik dat het ook kan gaan over het laten dóórgaan van een leven, zo goed mogelijk. Een portie liefde, hoe klein ook, werkt daarbij als vanillevla bij het doorslikken van een bittere
Meer lezen
-
Afbeelding
NIET ZEGEVIEREN  Het regent, het waait, december neemt de laatste hapjes van dit jaar, nog heel even en dan is het op. Op naar 2024! Met vrede graag, heel snel en overal a.u.b, en vertrouwen, verbondenheid, minder CO2 en meer vrolijkheid, en dat alles maar beter mag worden voor iedereen. Maar eerst nog één keer terugkijken: hoe was dit jaar voor ons?   Mooi en vol liefde: we hebben elkaar veelvuldig gekust, verrast, vastgehouden, getroost, bemind. We zijn op reis geweest, we hebben dansjes gemaakt (wel steeds ietsje korter), we hebben gevierd (de liefde, Sinterklaas, Sint Pannenkoek, de overwinningen van Femke Bol, onze verjaardagen), en genoten (van liedjes, films, vrienden, buren, kopjes thee, heerlijk luie zondagochtenden, warme wollen dekentjes, gesprekken en verhalen, onze handen in elkaar, en van nog heel veel meer dingen, soms groot en steeds vaker klein). En we gingen uit eten omdat we zes jaar getrouwd waren.    Pittig en droef: 2023 was ook een jaar met heel veel misselijke d
Meer lezen
-
KIESPIJN Je had een verrassing geregeld voor haar verjaardag, zoals elk jaar sinds jullie samen zijn. Een heerlijk ritueel was dat geworden: elkaar ontvoeren naar een fijne plek en daar dan een bad verjaardagsliefde nemen, lekker eten, blijven slapen, de volgende dag nog niet weg hoeven, het zoveel jarig bestaan groots vieren. Een aardige reeks van dit soort uitstapjes hadden jullie al gemaakt, en ze waren stuk voor stuk betoverend en verrukkelijk. Tot vorig jaar. Toen eindigde haar verjaardagsverrassing in een voortijdige uitcheck bij het hotel, ‘s ochtends in alle vroegte, de dame achter de receptie wreef de slaap nog uit haar ogen. Daarna een helse rit naar huis. Ze was hondsberoerd, ze moest naar haar eigen bed, er was geen keus.    Dit jaar had je het dus weer geprobeerd. Mooie plek geboekt, en ook een tafel, bij die geweldige Italiaan waar jullie eerder waren. En de volgende dag zouden jullie nog niet weg hoeven. Over een kleine twee weken zou het zover zijn. Pak maar een tasje v
Meer lezen