Goed Ziek.

KIESPIJN Je had een verrassing geregeld voor haar verjaardag, zoals elk jaar sinds jullie samen zijn. Een heerlijk ritueel was dat geworden: elkaar ontvoeren naar een fijne plek en daar dan een bad verjaardagsliefde nemen, lekker eten, blijven slapen, de volgende dag nog niet weg hoeven, het zoveel jarig bestaan groots vieren. Een aardige reeks van dit soort uitstapjes hadden jullie al gemaakt, en ze waren stuk voor stuk betoverend en verrukkelijk. Tot vorig jaar. Toen eindigde haar verjaardagsverrassing in een voortijdige uitcheck bij het hotel, ‘s ochtends in alle vroegte, de dame achter de receptie wreef de slaap nog uit haar ogen. Daarna een helse rit naar huis. Ze was hondsberoerd, ze moest naar haar eigen bed, er was geen keus.    Dit jaar had je het dus weer geprobeerd. Mooie plek geboekt, en ook een tafel, bij die geweldige Italiaan waar jullie eerder waren. En de volgende dag zouden jullie nog niet weg hoeven. Over een kleine twee weken zou het zover zijn. Pak maar een tasje v

Als je goed ziek bent, zoals mijn geliefde, dan heb je liefde nodig. Je blijft immers een gewoon mens, voor wie vriendelijkheid, warmte en contact er toe doen. Liefde dus a.u.b, desnoods in kleine porties: een verpleegkundige die even een zachte hand op je voorhoofd legt als je misselijk bent, een ambulancebroeder die kalm tegen je zegt dat het allemaal goed komt (wij zorgen voor u, mevrouw),  iemand in de apotheek die meedenkt over het slikken van moeilijke tabletten (vanillevla doet wonderen), een buurman die je een troostende bos bloemen komt brengen (wat klote dat je de buurtborrel hebt gemist). Love is all, óók, nee juist, als je in een palliatief ‘traject’ zit.   Een palliatief traject….vroeger dacht ik altijd dat dat te maken had met zorg rondom het (snel naderende) einde van een leven. Inmiddels weet ik dat het ook kan gaan over het laten dóórgaan van een leven, zo goed mogelijk. Een portie liefde, hoe klein ook, werkt daarbij als vanillevla bij het doorslikken van een bittere