Goed Ziek.

ALLES STROOMT Het is nog vroeg als er bij ons voor de deur een waterleiding stuk gaat. Althans, daar lijkt het op: tussen de tegels van de stoep spuit, onafgebroken, een klein maar zeer fanatiek fonteintje. Dat doet het zo te zien al een poosje, als we naar buiten kijken zien we hoe een al flinke plas water alsmaar uitdijt. De afvoerputjes stromen over,  foute boel. Wij hebben er verder geen last van, want wij moeten naar het ziekenhuis. Elk nadeel heeft zijn voordeel.  Rommy's uitslag is niet goed. Op de scan is te zien dat de ziekte uitdijt, en de marker in het bloed stijgt. Foute boel. We laten ons niet kisten, we stappen weer over naar een chemo die eerder goed werk heeft gedaan. In het restaurant van het ziekenhuis nemen we een smoothie en een stuk carrot cake. Die is daar lekker. Elk nadeel heeft zijn voordeel.    Terwijl we daar zo zitten krijg ik een vreemd helder besef van dat we aan het opschuiven zijn in ons proces. Richting… nou ja, richting een verandering. Ik houd bes

VIERKRACHT (2)  Dat je lief jarig is, en dat je beseft hoe bijzonder dat is. Weer een jaar samen geleefd! Dat pakken ze ons niet af. Dat je naar een heerlijke plek gaat om dat met haar te vieren, en daar twee dagen wilt blijven. Dat dat niet lukt, omdat ze in de eerste nacht beroerd en misselijk wordt. Dat dat niet de eerste keer is, maar de zoveelste. Dat zij jou nog even vast pakt om je te troosten, notabene. Dat je dan samen naar huis rijdt, voortijdig, en dat zij grauw en ziek naast je zit, en jij de tranen voelt prikken. Dat je haar voorzichtig in bed legt. En haar kusjes geeft, en je hand even op haar voorhoofd legt.  Dat je dan tegen haar fluistert dat ook deze keer weer voorbij gaat. Heus. Dat ze vanavond, of morgen, waarschijnlijk wel weer langzaam opknapt. Dat je uitkijkt naar het moment waarop je een bouillonnetje voor haar kunt maken.  En dan knijpen jullie in elkaars hand en zeggen tegen elkaar dat je in elk geval die ene dag hebt gehad. Die pakken ze jullie niet af.