Goed Ziek.

NUTORIAL (1): de kleine rumba Mijn zieke geliefde en ik zetten al onze kaarten op het hier en nu. Maar hoe dan, vragen mensen mij soms. Eh, eerlijk gezegd weet ik dat best vaak ook niet. We hebben er niet echt een handleiding bij gekregen zeg maar. Daarom schrijf ik zo af en toe zelf maar wat op, bij wijze van persoonlijke tutorials. Of liever gezegd, NU torials: beschrijvingen van dingen die mij en mijn liefste helpen om in het moment te blijven, met een korte uitleg van hoe die dingen zo ongeveer werken. Een soort mini receptjes zijn het eigenlijk, allemaal onderdeel van mijn eigen meNU. Altijd handig om terug te lezen als ik het even niet weet (en dat is dus best vaak. Dat is trouwens ook het verschil tussen mijn schrijfsels en gewone tutorials. Zoals die van Nikkie bijvoorbeeld. Die weet het altijd precies, en dat zie je dan ook best wel aan haar mascara).  Maar goed, omdat ik inmiddels al een aardig voorraadje Nutorials heb, maak ik er bij deze een nieuwe rubriek van in deze blog.

LIVING We waren weer eens naar de film. Dat kon een poosje stukken minder, maar van een weekje behandelpauze knapt mijn lief een beetje op. Dus gingen we naar Living. Mooie titel, vonden we, en sowieso is alles waar Bill Nighy in speelt de moeite waard.    De film (naar boek  Ikiru van Akira Kurosawa )  vertelt het verhaal van ene Mr Williams, een onkreukbare gentleman/ambtenaar in het Londen van de jaren ‘50, die zichzelf na een onheilspellende diagnose plotseling afvraagt wat hij in zijn leven nou eigenlijk betekend heeft. Het ontluisterende antwoord op die vraag stort hem aanvankelijk in een diepe crisis, waarna hij zich herpakt en een manier vindt om van zijn laatste etappe iets waardevols te maken. Dat klinkt als een feelgood cliché, en dat is het ook. Maar in deze film gaat het niet van dik hout, met bucketlijsten en grootste en meeslepende avonturen met veel violen en victorie en helende tranen op het eind. Nee, Living houdt het klein en subtiel, en niet alles loopt goed af.