Posts

-
Afbeelding
NUTORIALS (2): VAKANTIEKUNDE Ik vertelde een poosje geleden dat mijn zieke geliefde en ik ons best doen om in het hier en nu te blijven. En dat we regelmatig even niet meer weten hoe dat moet. En dat ik daarom zo af en toe zelf maar een soort tutorial schrijf, of eigenlijk een NUtorial: een beschrijving van iets wat mij en mijn liefste helpt om in het moment te leven, met een korte uiteenzetting van hoe we dat dan zo ongeveer doen. Ik kondigde vrolijk aan dat die Nutorials een nieuwe rubriek zouden gaan vormen in dit blog, en vervolgens schreef ik er na de eerste geen enkele meer. Tja, dat krijg je hè, met die focus op het hier en nu: er is steeds iets anders om over te schrijven en daar ben ik dan druk mee. Maarrrr….hier is er dan weer een, een kersverse NUtorial, deze keer in de categorie ‘Vakantiekunde’.  Stel. Je wil niet één, maar drie reisjes boeken deze zomer, omdat je er alles uit wil halen wat er in zit. Tip 1: doen. Nu. Tip 2 : als je twijfelt, omdat de kans best groot is dat
5 reacties
Meer lezen
-
Afbeelding
CHIEF THANK YOU OFFICER We zijn in Wales, mijn lief en ik. Zij rijdt, da’s het beste medicijn tegen wagenziekte. Op de smalle, bochtige weggetjes van het platteland moeten we regelmatig even aan de kant voor een tegenligger. Of die tegenligger gaat aan de kant voor ons, dat gebeurt net zo vaak. Een van ons tweeën wijkt een beetje uit naar de zijkant van de weg, met wat mazzel is daar een pietsie ruimte in de berm, en soms is er een heuse ‘passing place’.  Als dat er allemaal niet is, dan wordt het een kwestie van een stukje achteruit rijden, en zowaar, na een metertje of 10–15 is er meestal wel een mogelijkheid om alsnog opzij te gaan. En in het uiterste geval klap je gewoon je spiegels in en doe je je ogen dicht, hopend op een goede afloop. Wie van de twee deze manoeuvre(s) uitvoert wijst zich altijd vanzelf:  iedereen houdt zich hier blijkbaar aan ongeschreven regels die volgens mij een mix zijn van hoffelijkheid en gezond verstand (je kunt wel drammerig doordouwen met je Vauxhall, m
4 reacties
Meer lezen
-
KIESPIJN Je had een verrassing geregeld voor haar verjaardag, zoals elk jaar sinds jullie samen zijn. Een heerlijk ritueel was dat geworden: elkaar ontvoeren naar een fijne plek en daar dan een bad verjaardagsliefde nemen, lekker eten, blijven slapen, de volgende dag nog niet weg hoeven, het zoveel jarig bestaan groots vieren. Een aardige reeks van dit soort uitstapjes hadden jullie al gemaakt, en ze waren stuk voor stuk betoverend en verrukkelijk. Tot vorig jaar. Toen eindigde haar verjaardagsverrassing in een voortijdige uitcheck bij het hotel, ‘s ochtends in alle vroegte, de dame achter de receptie wreef de slaap nog uit haar ogen. Daarna een helse rit naar huis. Ze was hondsberoerd, ze moest naar haar eigen bed, er was geen keus.    Dit jaar had je het dus weer geprobeerd. Mooie plek geboekt, en ook een tafel, bij die geweldige Italiaan waar jullie eerder waren. En de volgende dag zouden jullie nog niet weg hoeven. Over een kleine twee weken zou het zover zijn. Pak maar een tasje v
13 reacties
Meer lezen

PALLIALIEF

-
Als je goed ziek bent, zoals mijn geliefde, dan heb je liefde nodig. Je blijft immers een gewoon mens, voor wie vriendelijkheid, warmte en contact er toe doen. Liefde dus a.u.b, desnoods in kleine porties: een verpleegkundige die even een zachte hand op je voorhoofd legt als je misselijk bent, een ambulancebroeder die kalm tegen je zegt dat het allemaal goed komt (wij zorgen voor u, mevrouw),  iemand in de apotheek die meedenkt over het slikken van moeilijke tabletten (vanillevla doet wonderen), een buurman die je een troostende bos bloemen komt brengen (wat klote dat je de buurtborrel hebt gemist). Love is all, óók, nee juist, als je in een palliatief ‘traject’ zit.   Een palliatief traject….vroeger dacht ik altijd dat dat te maken had met zorg rondom het (snel naderende) einde van een leven. Inmiddels weet ik dat het ook kan gaan over het laten dóórgaan van een leven, zo goed mogelijk. Een portie liefde, hoe klein ook, werkt daarbij als vanillevla bij het doorslikken van een bittere
12 reacties
Meer lezen
-
Afbeelding
VIERKRACHTTRAINING Stel je voor: twee vrouwen, samen zeer gelukkig, vanwege de liefde. Ze zijn nog niet eens zo lang samen als blijkt dat een van de twee ziek is. En niet zo’n beetje ook. Het is uitgezaaid, en het komt niet meer goed. Wat volgt is, kort samengevat, een hoop narigheid. Gelukkig ontvouwt die zich niet in één keer maar in stukjes, en zijn er ook pauzes, waarin het rustiger is en je soms haast zou denken dat het best goed gaat.    In die pauzes, en trouwens ook daarbuiten, vieren ze zoveel ze kunnen. De Een hangt lieve briefjes door het hele huis. De Ander stopt namens Sinterklaas cadeautjes in een schoen van De Een, vaak al vanaf begin november. De Een bakt in alle vroegte een omeletje, en stopt dat stiekem in het lunchbakje van De Ander. Die regelt dan weer een verrassingstripje, of wast voorzichtig het haar van De Een, gewoon boven de wasbak, omdat dat soms fijner is dan een douche waar je rillend uit moet stappen.    Dat lukt allemaal best goed. Behalve als het niet lu
9 reacties
Meer lezen
-
Afbeelding
LUCHTRUIMTE Als ik dan (toch nog) Corona krijg denk ik dat het wel mee zal vallen. Corona, dat was toch gedegradeerd naar de gewone griepjes-divisie? En daarbij: ik ben toch geboosterd? Met Moderna notabene, een vaccin dat mede mogelijk is gemaakt door Dolly Parton. Met een dosis Dolly in mijn lijf kan ik ze vast prima aan, die schurkachtige virusdeeltjes. Toch? Helaas. Blijkbaar kunnen boosters ook niet alles, zelfs niet die van Dolly. Ik ben dagen lang misselijk, zere keel, volle neus, bonkend hoofd. En niet bij elkaar slapen, want ja, we willen voor mijn lief geen extra risico’s. En dus liggen we vijf nachten lang naar het plafond te staren, elk op ons eigen zieke eilandje. Dapper zorgt mijn liefste voor mij, in die coronatische rotweek (want dat is het). Ze brengt emmers voor als ik moet spugen, draagt kopjes thee aan, stukjes appel, kopjes bouillon, een voorzichtig beschuitje. Het kost haar allemaal wel steeds meer moeite, want achter haar longen zit vocht. Dat weten we al een poo
5 reacties
Meer lezen
-
Afbeelding
ONGENEESKUNDE Lieve dokter,   Fijn dat je even tijd neemt om deze brief te lezen, ik weet dat je het retedruk hebt. De reden dat ik je schrijf: ik heb een vraag. Of eigenlijk een verzoek. Het gaat om iets delicaats, maar ik waag het erop. Je bent tenslotte wel wat gewend. En daarbij, jij en je collega’s kunnen zo veel. Jullie hebben met z’n allen járen gestudeerd en een schat aan kennis en kunde opgedaan, die je elke dag inzet om mensen beter te maken. Want je hebt gezworen dat je iemand die ziek is altijd zal helpen. Door (be)handelend op te treden. Dus dat doe je dan ook. Dank je wel daarvoor. Je hebt mijn liefste al heel lang heel goed geholpen, en dat doe je nog steeds. Dat is fijn, wij zijn blij met al jouw geneeskunde, en met die van je collega’s. Maar nu wil ik je iets anders vragen. Mijn lief merkt namelijk sinds een poosje dat haar koek langzaam opraakt. Nee, nee, hij  is  nog niet op, dus nogmaals, goed dat je volhoudt en blijft nadenken over alternatieve behandelingen die ha
16 reacties
Meer lezen