OVER BUREN
Goede buren, je kunt er niet genoeg van hebben. Wij hebben mazzel: we wonen in een gebouw met vijf woonlagen en vier appartementen per verdieping, dus buren zat. Dat is overwegend prettig. Natuurlijk is er ook wel eens wat gedoe in ons huis, zoals we het gebouw noemen, maar de meeste mensen om ons heen zijn gewoon aardig, maken een praatje bij de lift, nemen pakjes aan, of houden de deur voor je open als je met tassen vol boodschappen naar binnen moet. Met een aantal buren heeft het contact zich in de loop der tijd ontwikkeld tot een fijne buur-vriendschap, waarin praatjes goede gesprekken zijn geworden, we elkaars reservesleutels hebben, planten of poezen verzorgen bij vakanties, borrels en kopjes thee drinken, sjoelbak festijnen organiseren, én waarin we elkaar in geval van nood, ziekte of bange dagen helpen, troosten, adviseren en voorzien van pannetjes soep. Deze opsomming beschrijft eigenlijk ook meteen wat het zo ongeveer is, een goede buur. En het mooie is: je hoeft er niet eens voor naast elkaar te wonen.
Zo hebben wij de nodige buren die inmiddels verre buren zijn. Omdat zíj verhuisd zijn, of omdat wíj ons boeltje hebben gepakt. Toch blijven we gewoon goede buren. Eén van onze verre buurvrouwen reist momenteel de wereld rond, maar blijft ons zeer regelmatig vragen hoe het gaat. Een andere ex buuf bakt taarten voor mijn verjaardagsfeestje, of maakt tapas voor mijn lief, als ze alleen thuis is omdat ik een paar dagen in Madrid ben. Er zijn ook verre buurvrouwen die voetmassages komen doen, mijn lief naar het ziekenhuis vergezellen als ik niet kan, of aan komen zetten met tassen vol eten, omdat wij het op het laatste moment toch niet redden om naar hen te komen.
Onlangs zaten we thuis aan tafel met een verre buurman. Hij is fotograaf, en maakte een mooi portret van ons. Hij was het komen brengen, omdat ik het steeds maar niet voor elkaar kreeg om het te komen halen. Aan tafel zat ook een buurman van dichtbij, uit ons huis. Met hem ging het op dat moment niet echt goed, hij had net iets naars meegemaakt en zat er wat bedeesd en -letterlijk- gebutst bij. We praatten wat met ons vieren. Onze verre buurman stelde lieve vragen aan de buurman van dichtbij, en stak hem bij vertrek een hart onder de riem. Een mooie ontmoeting was het, tussen twee mannen die voor een kort moment even elkaars goede buren waren.
Het raakte me zomaar: het besef dat we gewoon allemaal buren zijn. En dat je dus altijd een fijne buurman of -vrouw of -mens kunt zijn voor iemand, ook vanaf een afstandje, of zomaar even in het voorbijgaan, of aan de telefoon - ik denk nu even aan de assistent van mijn tandarts. Ik belde haar om een acute afspraak te maken voor mij lief, wier tandarts ineens failliet bleek, en toen brak er ook nog een kies af, zul je net zien. Wat je dan nodig hebt is een tandartsassistent die snapt dat ze even jouw goede buurvrouw moet zijn. Hulde aan de buurvrouw-skills van de tandartsassistente: we konden er de volgende dag terecht.
Goede buren, in alle soorten, bieden je een lifeline. Dat doet er toe. Voor mij, en voor mijn liefste, nu het langzaam, maar onverbiddelijk, steeds wat minder gaat.
Reacties
Een reactie posten