KOM TERUG In ons pallialieve leven zijn er dingen die steeds terugkomen, ook al willen we dat liever niet. Eén van die dingen: periodieke controles en scans. Niet onze hobby. Meten is weten, allemaal hartstikke mooi, maar vooral prettig als je iets hoort wat fijn is om te weten. We zijn er altijd wat zenuwachtig voor, zelfs in fases waarin we relatief ontspannen het ziekenhuis binnen stappen omdat het allemaal best wel goed lijkt te gaan. Ook dan is het altijd een grote opluchting als de bloedwaarden goed blijken, en de scan onveranderd. Momenteel zijn we bezorgd. Mijn liefste voelt zich moe en zwakker, en uit een recente check blijkt dat de tumormarker behoorlijk gestegen is. Meten is zweten, we schrokken toen we de grafiek zagen. Bezorgdheid, schrik: ook van die hardnekkige terugkomers. We staarden naar het scherm waar die grafiek op stond (we hadden voor deze ene keer besloten om zelf vast even in het digitale patiëntendossier te kijken. Zul je net zien). Ik voelde mijn adem s