ENGELEN IN DE HERFST We gaan binnenkort naar de Dagbehandeling Oncologie in ons ziekenhuis. Dat is op zich niks nieuws, in de afgelopen zeven jaar zijn we er ontelbare keren te gast geweest. We kwamen er voor verschillende soorten chemotherapie, voor botversterkers, voor troostende kopjes thee en boterhammen met kaas, en de laatste tijd ook voor bloedtransfusies en extra vocht. Kind aan huis waren we er. Maar sinds kort weten we dat er geen behandelopties meer zijn voor mijn liefste. Een wrange woordgrap sluipt mijn hoofd in: ‘dag, behandeling’… En toch willen we dus nog een keer. Om dank je wel te zeggen: tegen de verpleegkundigen, de vrijwilligers, de medewerkers van het secretariaat, de haptonome, de verpleegkundig specialist. Wat zijn ze fijn en belangrijk voor ons geweest. Toen onze liefde begon, nu zo’n 9 jaar geleden, was er ook veel verdriet. Bij ons begin hoorde ook afscheid, en dat heeft veel pijn gedaan. Toen we daar middenin zaten zeiden we wel eens tegen elkaar dat we hoo