Goed Ziek.

VROUWENMANTEL Laatst hoorde ik op TV iemand het woord ‘mantelverzorger’ gebruiken. Ze bedoelde ‘eigenlijk ‘mantelzorger’, tenminste, dat denk ik, want de jonge vrouw op wie het woord sloeg vertelde over haar zieke moeder voor wie ze al jaren zorgde. Dat deed ze terwijl ze meeliep in De Passion (het vertellen, niet het zorgen voor haar moeder), en degene die haar ‘mantelverzorger’ noemde was de kloeke verslaggever ter plaatse, die met een IPad in de hand en gehuld in een hippe trenchcoat diepte interviews hield met mensen die het neon-witte kruis plechtig door het centrum van Doetinchem droegen. Affijn, de Passion, veel mensen vinden het een mooi ding, blijkbaar. Helemaal goed. Ik vind mantelverzorger gewoon een heel goed woord. Want, punt één: ‘mantel’ is sowieso een mooi klassiek, wat ouder woord voor ‘jas’. Daar hou ik van, van mooie, klassieke, wat oudere woorden. Woorden voor dingen die er niet meer zijn, of volkomen veranderd, of simpelweg voorzien van een modernere naam. Door het...

DE SCHILDPAD EN DE HAZEN De Griekse schrijver Aesopus was de Toon Tellegen van de oudheid. Hij schreef een hele serie fabels, en de oude Grieken smulden er van: de Vos en de Bok, de Krekel en de Mier, de Vos en de Druiven, en misschien wel zijn bekendste: de Schildpad en de Haas. Die twee besluiten om een wedstrijdje te rennen. De haas (arrogant typje) is ervan overtuigd dat ie met twee poten in zijn neus gaat winnen. Toch is het uiteindelijk de schildpad die als held én als eerste over de finish komt. Aan dat verhaal dacht ik, toen ik een week geleden de halve marathon liep (‘marathon’, ook al zo’n mooie erfenis uit de oudheid…).  Stel je voor: de VIB-loop rondom de Maarsseveense plassen, een leuk en bescheiden hardloop evenement. De meeste mensen liepen daar de 10 of de 5 km, en een klein groepje – daar zat ik bij - stortte zich op de halve marathon. Al bij de start kreeg ik het gevoel dat ik qua ‘profiel’ wat afweek van wat ik om me heen zag. Ik ben 54, loop deze afstand voor he...