PALLIALIEF

VIERKRACHT (2) 

Dat je lief jarig is, en dat je beseft hoe bijzonder dat is. Weer een jaar samen geleefd! Dat pakken ze ons niet af. Dat je naar een heerlijke plek gaat om dat met haar te vieren, en daar twee dagen wilt blijven. Dat dat niet lukt, omdat ze in de eerste nacht beroerd en misselijk wordt. Dat dat niet de eerste keer is, maar de zoveelste. Dat zij jou nog even vast pakt om je te troosten, notabene. Dat je dan samen naar huis rijdt, voortijdig, en dat zij grauw en ziek naast je zit, en jij de tranen voelt prikken. Dat je haar voorzichtig in bed legt. En haar kusjes geeft, en je hand even op haar voorhoofd legt. 

Dat je dan tegen haar fluistert dat ook deze keer weer voorbij gaat. Heus. Dat ze vanavond, of morgen, waarschijnlijk wel weer langzaam opknapt. Dat je uitkijkt naar het moment waarop je een bouillonnetje voor haar kunt maken. En dan knijpen jullie in elkaars hand en zeggen tegen elkaar dat je in elk geval die ene dag hebt gehad. Die pakken ze jullie niet af.